woensdag 10 juli 2024

14:57

Ik ben jarig vandaag. Het regent. Heb een verticale muis gekregen van mijn liefje. Vroeger kreeg hij soms iets verticaals, van mij. Die jaren zijn allang voorbij.

We hebben ook een nieuwe brievenbus gekocht. De oude is lek. Natte post is de pest. Lang geleden werd er wel eens iets anders nat. Die dagen zijn ook allang voorbij.

Vandaag voel ik mij als Eyoor, de sombere ezel van Pooh Corner. 

Beertje Pooh heb ik laatst weggegeven, samen met een kerstbeer met kerstmuts en te korte naveltrui die ook nog eens opkrulde tot onder zijn oksels.

Hoe hard ik er ook aan trok, aan die trui, of juist daardoor.

Ik gaf het op. Ze gingen samen naar kringloopwinkel Dorcas, de beste in zijn soort. De opbrengst gaat naar onder andere Afrika.

De beren gaan gelukkig niet naar Afrika, want dat zouden ze niet fijn vinden. Kerstbeer en Pooh beer, humming, en bzzzz, ja, want je kon in zijn pootje knijpen, dan ging hij eerst bzzzz alsof er bijen rond zijn pluizige kop vlogen.

Kneep je nog een keer, dan kwam er een Pooh bear liedje. Alle andere knuffels zongen dan mee. Met een beetje fantasie.

Gelukkig ging kerstbeer niet naar Afrika met zijn warme vacht met trui. Ze zouden hier in dit natte kledderland, een nieuwe eigenaar voor ze vinden, drukte de man, een vrijwilliger op leeftijd, mij op het hart.

Nou ben ik inmiddels ook op leeftijd, rare term, op leeftijd zijn, maar stiekem dacht ik, jij bent ouder, dus, ik ben jonger. Of dat nou zo een groot voordeel is, in deze tijden, dat valt nog te bezien.

Ik schrijf wel in de verleden tijd over beer Pooh en de kerstbeer, maar ze zijn niet dood natuurlijk. Ze kunnen natuurlijk niet dood, onnatuurlijk ook niet.

Door iemand met een kruisboog bijvoorbeeld. Dat is tegenwoordig heel erg in. Je gaat met een kruisboog door een drukke stad, iets met meer dan 10 inwoners, London of zo en kiest er eentje uit. Om op te schiet. Met elkaar kunnen opschieten, is iets van het verleden. Je schiet gewoon op elkaar. Hoppa.

 Ik begin te twijfelen over mijn wandaad.

Zal ik ze terughalen? Maar het regent. 

Ik heb nog een paar knuffels over. Van WWF. Een vosje, een grote boze wolf, iets kleiner dan vosje en een Orang oetan vrouwtje aap met baby. Om mijn chronisch opspelende klimaatgeweten te sussen.

Die heb ik al een jaar of 10, de aap, mijn klimaatgeweten heb ik nog niet zo lang, helaas. De baby is nog geen dag ouder geworden.

Hij zal ook nooit zijn verjaardag kunnen vieren. In de regen.

Je zal maar als knuffel geboren zijn, denk ik wel eens, op een sombere dag, als deze.

Ze zetten je overal neer, je valt tig keer van het bed of je raakt bekneld tussen de matras en de muur. Je roept help, of iets anders wat knuffels dan roepen. Niemand. Pas de volgende avond, word je gezien, omdat je pootje uitsteekt, of je staart. Waaraan je dan naar boven getrokken wordt, tot je weer lucht krijgt.

Maar goed. Ik heb nu dus een verticale muis. Tegen de zere pols en hand. Beter is helemaal niet te muizen, zegt mijn geweten. Data, data en onbenul.

Ik dacht, gewoon even installeren. Een blauwe tand muis. Ook dat nog. Verticale muis met blauwe tand. Daar valt geen kaas mee te eten. Dus, dacht ik, dan hoeft dat usb ding niet te worden gebruikt.

Ik kan dit, helemaal zelf ja! Nee, dus. Manlief er weer bij. Verdorie! Ding moest toch in de pc. Wat ik zonder de mededeling dat deze muis een blauwe tand heeft, gelijk gedaan zou hebben. Sla mij voor mijn kop.

Ben verdullemme 66 geworden. Morgen word je de brievenbus, zei mijn liefhebbende man, gisteren. Huh?

Hij had alle stickers op de nieuwe grote witte aanwinst geplakt. Sticker JA - NEE, sticker van Loesje: geen reclame, we hebben alles al, en meer, een muis of tien, knuffels, mussen in de tuin.

En het huisnummer, niet te vergeten. Speciaal kunstof plaatje voor laten maken, heel modern, via internet. Heel subtiel ook, met dunne sierlijke cijfers.

66

Dat is zijn humor. HaHa.

En ik zit ermee. Zesenzestig is een hele mond vol, vooral als je slist. Maar dat doe ik niet meer. Dat was lang geleden, zestig jaar. Ik zoog heel lang duim. Tot en met mijn zevende levensjaar. Wat sommige dingen betreft is het maar goed dat ze voorbij gaan. Echt waar. Je zal nog steeds lopen duimen terwijl je oud bent, op leeftijd. En slissen!

Jeugd is ook niet alles. Nu mag ik veel meer snoepen. Van mijzelf. Eigenlijk niet, maar ik doe het toch. Nanana naa nah.

Echt blij dat ik niet meer slis. Dat woord alleen al. Idioot. Wat is je probleem?  Dokter, ze zeggen dat ik slis. Pfff.

Ik ben jarig vandaag, ik ben, de brievenbus geworden. Nee, valt wel mee, even hol, dat wel, even hol in mijn bol.

Intussen gaat het brandalarm af in een slaapkamer. Wat een hels gepiep. Het is tegenwoordig verplicht in alle kamers de kans krijgen op een hartaanval.

Was ik eindelijk weer eens aan het schrijven. Lekker in de flow, wow! Je wil weg rennen, zo snel en ver mogelijk,  weg! Als Mbappé, tot aan de achterlijn. Nee, met je vingers in je oren ernaartoe rennen, maar dan. Hoe krijg je het monster van de muur, met je vingers in je oren?

Je moet echt je oren loslaten, laat los! Heb het overleefd. Nieuwe batterij in gedaan. Getest, jezus! Gelukkig heb ik nog geen gehoorapparaat, nu wel eentje nodig.

Het eerste wat je dan moet doen als zo'n kolere ding afgaat, is het gehoorapparaat uitschakelen, als je nog weet hoe, in de consternatie. Met je oude half seniele kop.

En dan de brandweer bellen. Wat kan ik voor u doen? Wat zegt u? Wat kan ik voor u doen? Wat zegt u?

Afijn. Ouder worden komt met gebreken, helaas. Maar ik heb een goed excuus om niet als een  gek naar Dortmund af te reizen, om daar uren te staan snollebolleken in een zee van oranje.

Ik mag rustig zeggen,

Ik vier mijn verjaardag niet, laat me met rust.

Wel leuk dat vanavond de halve finale is. Tegen Engeland.

Ik weet nu al, dat ik niet erg stil zal blijven. Dat verandert niet. Vraag maar aan onze buren.

Het is weer droog inmiddels. Jantje huilt, Jantje lacht. Mijn man heeft de lagers uit zijn Decathlon loopband uit de rollers weten te slopen. Die van de motor had hij al vervangen van de week. We zijn altijd druk. Is er niet dit dan wel dat. Dat kent iedereen. De rollers waren even een uitdaging. Straks de nieuwe lagers erin zetten. Moet hij ze eerst kopen natuurlijk. Geld rolt hier harder dan de bal tijdens het EK.

Dan kan hij hopelijk snel weer zijn eigen loopband gebruiken. Dingen worden ook ouder en gewoon oud. Acht jaar is op leeftijd voor een kleine hond, en oud voor een loopband. 

Slijtage. Ik heb sinds kort een lichtere loopband. Maar het lopen gaat ineens slecht. Het ging zo goed. Misschien teveel gedaan. Of juist rust nodig of meer beweging. Ik weet het ook niet meer.

Mijn verhaal kon zijn gedachte niet van zijn kapotte loopband afhouden. Ja zeg, ik ben jarig, dan mag mijn verhaal gehoord worden, zit jij te kniezen dat je Decathlon niet te pakken kan krijgen. Doe dan een mail. Oh, het adres dat u gebruikt bestaat niet. En ze nemen niet op. Zitten alleen op Facebook en daar zijn wij dus net af. Het Twitter account ligt stil sinds september 2020.

Waarschijnlijk zitten ze allemaal in Dortmund.

Nou ja, hij repareert het ding zelf wel. Draait er in de praktijk zijn hand niet voor om, na zestig jaar ervaring, maar ziet er wel tegenop. We moeten elkaar af en toe een duwtje geven. Elkaar stutten en steunen, sinds we uit elkaar vallen.

Ha, dat heb ik goed geschreven. Uit elkaar moet niet aan elkaar.

"Uit elkaar" schrijf je niet "aan elkaar", en "aan elkaar" schrijf je "uit elkaar".

Trouwens, als je uit elkaar aan elkaar zou schrijven zou het niet uit elkaar zijn.

Ik hou van logica.

Dat Marjolein Faber nu minister van asiel en migratie is….

Totaal niet logisch. Totale anarchie en chaos.

Daar word ik gek van, echt waar, dan slaan mijn stoppen door.

Inwendig dan, anders val ik uit elkaar. Voortijdig.

Mijn tijd is nog niet gekomen. Ik mag nog een paar jaar dromen van een kabinet, met goede mensen op de goede plek. 

Wat dit voor rare verknipte toestand is, waar Nederland in verzeild is geraakt, God weet het ook niet.

Het AD, vandaag 10 juli:

Het vorige kabinet kwam met de spreidingswet, die gemeenten moet aansporen meer plekken vrij te maken voor de opvang van asielzoekers. Dat zou doorstroming op gang moeten brengen, zodat de druk op Ter Apel afneemt. Maar het nieuwe kabinet ziet niets in die aanpak en wil vooral inzetten op vermindering van de instroom.

Dus wat gaat zij de burgemeester van Westerwolde vertellen? Of praat ze alleen over het weer, en snollebollekes.

Ha, en vanmorgen is ze bij Marcouch op bezoek geweest, helemaal in Arnhemmistan. Toe maar. Die durft. Als ze haar maar niet in een grote pan gaar koken. 

Een  druk rooster. Hoe zal de haan daar kraaien?

Ach, ik word oud, en wat cynisch, maar dat mag, niet als je jong bent, maar nu mag het!

Ik neem het er maar van. Proost!

Op een snelle en voorspoedige afloop van dit kabinet, voordat het land helemaal naar de kloten, uit elkaar gevallen is.

En op een overwinning van de Leeuw op het voetbalveld. Dat ze het met elkaar zullen rooien, of oranjen.

Dat we nog ergens overeind blijven staan.

Proost!